Thorn & Maasvallei
Thorn is een stad in de gemeente Maasgouw, in de Nederlandse provincie Limburg. Het ligt ten noordoosten van de Belgische plaats Kessenich, ten (zuid)oosten van Ittervoort en ten westen van Wessem.
In 2023 had Thorn 2.460 inwoners. Het staat bekend als het Witte stadje door de witte huisjes in het centrum en was tot 2007 een zelfstandige gemeente.
Thorn was 800 jaar een minivorstendom waar 32 abdisvorstinnen regeerden. Het stadje had een eigen rechtspraak, munt en deels een omwalling. Binnen de omwalling lag een ommuurd abdijgebied, een burgerlijk centrum en landbouwgrond. Het vorstendom had bezittingen, zoals in de omgeving van Breda. Onder de Fransen leed Thorn zwaar. Vanaf 1794 voerden zij een belasting in op raamomvang. Arme bewoners met grote panden metselden ramen dicht en witkalkten huizen om deze sporen te verbergen, wat Thorn zijn kenmerkende witte kleur gaf.
De Abdijkerk van Thorn werd een parochiekerk, terwijl de oorspronkelijke parochiekerk uit de 13e eeuw in 1817 werd gesloopt.
De straten zijn met Maaskeien geplaveid. Het stadje bevat een groot aantal rijksmonumenten.
Door zijn witte huisjes en rust werd Thorn populair bij kunstenaars en toeristen. Bij de Limburgse deling in 1839 bleef Thorn bij Nederland. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Thorn op 25 september 1944 door het Belgische leger bevrijd. In de tweede helft van de 20e eeuw werd een woonwijk toegevoegd ten noorden van het stadje. In 1973 werd de oude kern van Thorn uitgeroepen tot beschermd stadsgezicht.
De pijlen duiden aan waar de ramen werden dichtgemetseld tijdens de Franse bezetting.
De immuniteitsmuur in Thorn was een verdedigingsmuur uit de 16e-18e eeuw die de immuniteit van de Abdij van Thorn omvatte en die het territorium van de stiftdames afbakende. Delen van deze muur zijn nog te zien op de Kloosterberg, samen met de enige overgebleven 17e-eeuwse hardstenen Immuniteitspoort. Deze poort gaf toegang tot het rijke, autonome leven dat de stiftdames in Thorn leidden tot het einde van de 18e eeuw.
Sint-Michaëlkerk in Thorn gebouwd vanaf 1150
Het voormalig begijnhof van Thorn bevindt zich aan de Kloosterberg 1. Het begijnhof was gevestigd in een pand van 1772. Het langgerekte huis heeft een mansardedak. Het werd ook wel Pottenhuis genoemd, aangezien hier ooit de pottenbakkerij van de Abdij van Thorn was gevestigd.
Het voormalig Munthuis aan Daalstraat 3.
Thorn verkreeg in de 10e eeuw muntrecht, wat in 1582 officieel werd opgeheven, maar tot in de 17e eeuw hebben de abdissen nog munten geslagen. Het huidige huis heeft een 18e-eeuws aanzien.
Gemeentehuis van Thorn, thans gebruikt voor culturele doeleinden en maatschappelijke functies
Restaurant Hofferkeukens Wine & Dine voormalige keuken van de abdij
Vóór het pand staat het standbeeld van Ansfried (940-1010), stichter van de abdij van Thorn
Ansfried, was een edelman in het Heilige Roomse Rijk. Tot 995 was hij graaf van Hoei; daarna werd hij bisschop van Utrecht. Ook is hij de stichter van kloosters in Thorn en Hohorst in Leusden. Hij is heilig verklaard en wordt gevierd op zijn sterfdag, 3 mei.
Hij huwde hij in 966 met de gravin van Hereswint (Hilsondis, Hildewaris), grootgrondbezitter, eigenaresse van het Hof van Gilze (villa Gillesela). Ze sticht met toestemming van Ansfried de abdij van Thorn. Hun dochter, later als Benedicta aangeduid, werd hierin de eerste abdis. Men doneerde aan een kerkelijke instelling en zorgde ervoor dat men door strategische benoemingen van de abt of abdis de zeggenschap behield.
Na een huwelijk van enkele jaren legden de echtgenoten uit vroomheid de gelofte van kuisheid af. Zij maakten zich steeds meer vrij van de aardse goederen en gaven aanzienlijke giften aan de kerken en kloosters. Hereswint trad in het klooster.
Historie van het pand van de Hofferkeuken
Maria Cunegonda van Saksen, de latere vorstin-abdis van Thorn en Essen merkt tijdens haar verblijf in 1781 enkele tekortkomingen aan het huidige paleis in Thorn en geeft opdracht voor een ingrijpende verbouwing. De verbouwing bestaat naast een nieuwe vleugel ook uit nieuwe bijgebouwen, waaronder het nieuwe keukengebouw met op de begane grond de keukens en is in 1784 gereed.
Tijdens de Franse Revolutie werd het paleis afgebroken, maar de Hofkeuken bleef fier rechtopstaan en staat nu nog steeds symbool voor de hoog-adel die in Thorn verbleef. Net als nu, speelde ook toen de muziek een belangrijke rol in Thorn.
Maar ook bij de vorstin-abdissen die in Thorn verbleven.
Bij binnenkomst in de Hofferkeukens wordt u vanzelf begroet door Regina Mignotti. Een muzikal fenomeen van de buitencategorie. Zij zong ook vaak met Maria Cunegonda van Saksen, die haar dan begeleidde op de Clavecimbel.
Powervrouwen aan de macht
De geschiedenis van Thorn en het damesstift werd lange tijd vanuit kerkelijk perspectief bekeken. Het stift, ontstaan rond 975 door de Heilige Ansfried, was een wereldlijk klooster voor adellijke vrouwen. Alleen dames van de hoogste stand kwamen in aanmerking, met een bewezen adellijke stamboom tot zestien betovergrootouders van grafelijke of vorstelijke afkomst.
Wie een stiftdame uit Thorn huwde, verzekerde zichzelf van hoogadellijke afstamming en toegang tot een exclusief high society netwerk.
Hofstraat 5 Thorn. Het huis met de drie kogels. De drie kogels zijn ingemetseld ter herinnering aan de vrede van Munster in 1648, het jaar waarin het huis gebouwd werd.
Op de bijbehorende plaquette staat:
MONUMENT VOOR DE MUZIEK in de Waterstraat vervaardigd door Jaac Waeyen 1987
De taal van Thorn is muziek. Muziek is in Thorn de taal van alle tijden.
Dit monument is een eerbetoon aan allen, die de schoonheid van de
muziekkunst van Thorn, van generatie op generatie hebben ontwikkeld
en doorgegeven als toonzetting voor de toekomst.
Het beeld is gesigneerd (op de bil van de vrouw) "jaac / waeyen '87".
Dorpsstrijd in Thorn: de bokken tegen de geiten
De taal van Thorn is muziek. Het witte dorpje is de thuisbasis van twee nationale top-orkesten; de bokken en de geiten. Twee grote orkesten in een klein dorp, dat heeft in de geschiedenis al voor heel wat trammalant gezorgd.
De Geitebok van Harry van de Boel(1986) in de Kloosterberg
???
Interieur Sint-Michaëlkerk en kapittelzaal
Kapittelzaal
Mini-cruise op de Maas en de Maasplassen vanuit Maasbracht richting Roermond
De Maasplassen zijn een van de mooiste plekken in Limburg, een uitgestrekt watergebied ontstaan door grindwinning. Samen vormen ze met meer dan 3000 hectare water het grootste aaneengesloten watersportgebied van Nederland. De meeste Maasplassen liggen in Maasgouw en Roermond, met volop mogelijkheden voor watersport, natuur en ontspanning. Rond de Maasplassen vind je bloemrijke oevers, watervogels en vrij grazende gallowayrunderen en konikpaarden.
Afbeeldingen van Patricia Rijmenants en Annemie Pas
Maak jouw eigen website met JouwWeb